Πέμπτη ξημερώματα. 12 Απριλίου 2022. 43 ημέρες έχουν περάσει από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία . Μια απρόσμενη εισβολή σε ένα ελεύθερο κράτος της Ευρώπης. Άραγε ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι στον 21ο αιώνα θα υπήρχε πόλεμος μέσα στην καρδιά της γηραιάς Ηπείρου . Μία λεηλασία των ανθρωπίνων αξιών, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταπάτηση Της κυριαρχίας ενός ελεύθερου έθνους. Άμαχοι πολίτες καταγράφονται ως θύματα αυτού του πολέμου, παιδιά αντιμετωπίζουν τις θηριωδίες και τις απίστευτες καταστροφικές εικόνες που προκαλούν άκριτα τα θανατηφόρα όπλα που έχει κατασκευάσει ο ίδιος άνθρωπος. Ποιος όμως αποφάσισε να ζήσει ένας λαός τον ξεριζωμό, την εξαθλίωση και την εγκατάλειψη των κατοικιών τους ενώ η ζωή τους κυλούσε ειρηνικά και αρμονικά; Οικονομικά συμφέροντα, επεκτατικές πολιτικές, παρανοϊκοί ηγέτες καταστρέφουν αυτή τη γη που μας φιλοξενεί!
Πέμπτη ξημερώματα, 12 Απριλίου 2022.
Η πανδημία, η οικονομική κρίση, ο αγώνας για την επιβίωση, η αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας, ο πόλεμος στην Ουκρανία μας προκαλούν βασανιστικές σκέψεις και μια έντονη αρνητικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Όμως εμείς βρισκόμαστε σπίτια μας , έχουμε δίπλα τους ανθρώπους που αγαπάμε ,μπορούμε να ζήσουμε και με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να κοιμηθούμε έστω και αν μας βασανίζουν σκέψεις. Τα παιδιά όμως στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, στη Χερσώνα και σε πολλές άλλες πόλεις της Ουκρανίας, δεν μπορούν να κοιμηθούν από το φόβο που προκαλεί ο πόλεμος ,από τις λάμψεις και από τον εκκωφαντικό θόρυβο που προκαλούν οι θανατηφόρες βόμβες του πολέμου.
Τα παιδιά από τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο, τη Χερσώνα έχουν σκορπίσει σε όλε στις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου , υπάρχουν αναμεσά μας και μας μεταφέρουν πως έζησαν και συνεχίζουν να ζουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους ,οι ίδιοι τους οι γονείς.
Το 1974, έζησε το ίδιο δράμα ο κυπριακός λαός. Έζησαν και είδαν τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες που προκαλεί η επεκτατική πολιτική, κρυμμένη κάτω από οικονομικά συμφέροντα, αφρόνων ηγετών κρατών. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές αλαζονικές προσωπικότητες που καταστρέφουν την ανθρώπινη ζωή και καταπατούν δικαιώματα και αξίες.
Ας προσευχηθούμε να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, να επικρατήσει ειρήνη να επανέλθουμε στην κανονικότητα και να απολαύσουν όλοι άνθρωποι τα αγαθά που μας προσφέρει απλόχερα η γη μας. Οι πληγές που θα αφήσει ο πόλεμος θα αργήσουν να επουλωθούν, ας ελπίσουμε όμως ότι θα είναι οι τελευταίες…
Σταύρος Κώστογλου- Διευθυντής 2ου ΔΣ Δραπετσώνας
Σας παραθέτω ένα γράμμα μιας μαθήτριας μας που ο παππούς και η γιαγιά της βρίσκονται ακόμα στη Χερσώνα και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους .
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Στην Ουκρανία γίνεται πόλεμος και έχουν πεθάνει πολλά παιδιά και οι περισσότεροι κλαίνε και αναγκάζονται να πηγαίνουν σε καταφύγια με τα παιδιά και τα ζώα τους .
Ο παππούς και η γιαγιά μου ζουν στην Χερσώνα και εδώ και ένα μήνα ζουν πολύ δύσκολα .Η Χερσώνα ήταν μια όμορφη πόλη της Ουκρανίας , όμως τώρα τίποτα δε θυμίζει την πόλη που ήταν πριν . Με τον παππού και τη γιαγιά μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο αλλά με πολλά παράσιτα και κακή σύνδεση ,ίσα ίσα που τους ακούμε . Μου λένε πως είναι καλά ,αλλά εγώ καταλαβαίνω πως το κάνουν για να μη με στενοχωρήσουν . Χάρηκαν πολύ που πήρα σ’ όλα τα μαθήματα Άριστα , αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα όταν την ρώτησα αν θα έρθουν το καλοκαίρι που μου είχαν υποσχεθεί . Μερικές φορές που μιλάνε με τη μαμά καταλαβαίνω πως τα τρόφιμα και το νερό τελειώνουν , δεν υπάρχουν μαγαζιά για να ψωνίσουν και κρυώνουν πολύ. Κάποιες φορές ακούω σειρήνες και τότε μας λένε πως πρέπει να κλείσουν το τηλέφωνο και να πάνε στο καταφύγιο.
Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτός ο πόλεμος ,ξέρω όμως πως πρέπει να σταματήσει . Πρέπει να σταματήσει για τη γιαγιά και τον παππού μου που θέλουν να με δουν . Πρέπει να σταματήσει για τα παιδιά που θέλουν να πάνε σχολείο και να παίξουν στο διάλειμμα . Πρέπει να σταματήσει για όλους τους ανθρώπους που πεινάνε και κρυώνουν μέσα στα καταφύγια . Πρέπει να σταματήσει για τους στρατιώτες που σκοτώνονται στις μάχες. Πρέπει να σταματήσει γιατί όλοι πρέπει να ζήσουν .
Ιωάννα Τσουκαλά
Μαθήτρια Δ τάξης
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην ειρήνη.
Όπως και η ίδια η λέξη δηλώνει (είρω=ενώνω) ειρήνη είναι η κατάσταση της αδελφικής αρμονίας και ένωσης των ανθρώπων μιας κοινωνίας καθώς και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων, φιλίας και συνεργασίας, μεταξύ λαών ή διαφορετικών εθνικών συνόλων και κρατικών σχηματισμών.
Η ειρήνη επιτρέπει στον πληθυσμό να επιστρέψει στις εστίες του και να οικοδομήσει ένα μέλλον με προοπτική, προσδοκίες, και ελπίδα για τον ίδιο και τα παιδιά του.
Η επικράτησης της ειρήνης ωφελεί τους πολίτες και τις κοινωνίες σε κάθε πιθανό επίπεδο, εφόσον διασφαλίζει τις αναγκαίες συνθήκες για την ατομική και συλλογική πρόοδο και ευημερία.
Η μόνιμη εγκαθίδρυση της ειρήνης αποτελεί κορυφαία εκδήλωση ανθρωπισμού καθώς αναγνωρίζεται έμπρακτα πως τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο από την ανθρώπινη ύπαρξη. Δικαιολογημένα λοιπόν η ειρήνη θεωρήθηκε ευλογία, λατρεύτηκε και υμνήθηκε.
Σε μία περίοδο αβεβαιότητας, η ημέρα αυτή είναι εδώ να μας υπενθυμίζει τον βασικό σκοπό της ειρήνης: την προαγωγή της αδελφοσύνης ανάμεσα στα έθνη, τώρα και στο μέλλον.
«Η βία και ο πόλεμος όχι μόνο δεν επιλύουν διαφορές, αλλά προκαλούν πόνο και θάνατο και δημιουργούν πολυπλοκότερα προβλήματα. Πρέπει να τερματιστεί τώρα ο πόλεμος και να δοθεί νέα ευκαιρία στον διάλογο, το κατεξοχήν όχημα της καταλλαγής και της ειρήνης. » Βαρθολομαίος.
Ζωγραφιές από μαθητές και μαθήτριες της Δ τάξης του σχολείου μας!
